دستانم را پر میدهم بیرون پنجره

با انگشتانم نوازشش می کنم

او را به آغوش می کشم
برایش

از خزان و انار

از ساعت های انتظار

از بی قراری ها

و چشم به آسمانی ها می گویم
تا نیمه خود را از پنجره بیرون کشیده ام

با عِطرش مست میشوم

مست در آغوشش به رقص می آیم
با سر انگشتانم

با صورتم

قطراتش را به جان می خرم ...

باران را می گویم...

باران را...

***عاشقانه***

بیا ای مهر

نازت را به صد دنیا خریدارم

بیا و مهربانی کن

که من تنها تو را دارم

بیا با ما خدایی کن

بیا و پادشاهی کن

بیا کین سلطنت بی نام زیبای تو می میرد

بیا کین مرده جان از چشمه شیرین لب های تو می گیرد

بیا بنشین کنار خستگی هایم، مرا قدری تحمل کن

مرا رازی است پنهانی

برایت حرف ها دارم

بیا بشنو ز غم هایی که در این سینه پنهان است و

غم بانان بیرحمی که بیدارند و

در دستی نمک دارند و

در دستان دیگر نیشترهاشان!

بیا ای مهر ناز بی ریایت را به دنیایی نخواهم داد و

تا هستیم و دنیا هست...

مهرت هست

یادت هست

دوستیمان هست و خواهد ماند...

و تنها دار من از دار دنیا
تکه ای کاغذ
که گاهی شعرکی زیبا
که بعضا شاعرش را هم نمی دانم
به خطی گنگ و درهم گونه بنویسم
و با صد شوق و با حسرت
و با ته مانده ی آمال یک نومید از هر ناکجا رانده
به دست آب بسپارم
که شاید دست های مهربانی
از میان کاخ های سربه گردون سای این دوران بد یمنی
مرا دریابد از این حال نومیدی
ولی هربار
فهم آرزوهایم برای آب سنگین بود
من از اعماق می گویم...
الف.پ

خدا را شکر!
امروز این را هم فهمیدیم:
ما دیگر هیچ مشکل دیگری نداریم!..

صاحبان این گلخانه

این دروغگویان زیورپرست!

نمی بینند که صداقت تیغ های زشت کاکتوس

سلطان فراخی کویر است

به آن ها بگویید

که با وجود این همه نورهای زیبا و مصنوعی

در گوشه این تنگ خانه

گلی هم هست

که تنها به شوق آفتاب می گردد!..

الف.پ

فردا قراره با سه تا دوست و هم اتاقی باوفا که الان چهارمین سالیه که با همیم به سبلان صعود کنیم
باید برنامه جالبی باشه
همیشه کوه دل تنگی آدم رو بر طرف می کنه
واسه من که همیشه این طور بوده

دنبال چه می گردی ؟

هی رفیق!

اینقدر دفتر خاطرات سفیدم را ورق مزن

می ترسم که زخم های نداشته ام سر وا کنند

سینه ام,

این گذرگاه متروک

دیگر به شنیدن صدای هیچ کس خو گرفته است

پس هنگامی که به این خانه رسیدی در مزن

کسی جواب نمی دهد

تنها منم و تپشی که نیست

اگر آنچه که باید نیستی

پس چونان قهرمانی از خود گذشته مباش!

که دوست نمی دارم

تو نیز وقت رفتنت که شد

تنهایی را که پشت در است صدا بزن!

که مثل همیشه

این سرگذشت ما بی ماجراست!..

الف.پ

((تا جایی که یادم میاد بهمون یعنی به هم سن و سالای ما می گفتن نسل سوخته...
اوایل نمی فهمیدم چرا...ولی با گذشت سال های متمادی کم کم متوجه شدم
بذارید از همون اول زندگی مون شروع کنم که جنگ و بمبارون بود ...
بزرگتر که شدیم کمبود یا نبود امکانات آموزشی
بعد از اون امتحان همه جور نظام آموزشی از کهنه و قدیم و نو و جدید و مدرن... الی آخر
دانشگاه و سهمیه های گوناگون! که بماند
بعد ازدانشگاه که محل بها دادن و ارزش بخشیدن به دانشجویان است و البته باید طبق خواست دولتمردان و خدایان دین و سیاست اداره شود ناگهان به مبحثی به اسم معضل بیکاری برخوردیم!
و در طول این همه سال با موارد بی شمار و تموم نشدنی ای مثل بحث انتخابات ( که البته باید آن را جدی بگیریم!) و آزمایش هر گونه رئیس جمهور و وزیر و وکیل اون هم از انواع خوب، لایق، لایق تر و ...
سهمیه بندی آب، برق، سوخت، هوا و ...
یه مقداریش رو هم با این سرفصل فاکتور میگیرم که: پول نفت ایران (فلسطین، لبنان، سوریه، عراق، افغانستان، روسیه و حاشیه خزر، امارات، آذربایجان، هند و پاکستان، ترکیه، چین، آلمان، انگلستان، فرانسه و در کل همه جا الا خود مردم بدبخت ایران)
و در موازات همه سال های زندگی مون یه چیزهمیشگی تو مایه های غول و هیولا با اسمی شبیه ورم؟ متورم؟ آها یادم اومد
توررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررررم!
و در نهایت یه مملکت پر هرج و مرج بی صاحب زیاد سرو کله زدیم
و در تمام این سال ها یک جواب قاطع و البته منطقی از طرف نهادهای مسئول! و پاسخگو! داده شده:
آقا به جون خودتون اینایی که میگین همش شایعه و دسیسه ای بیش نبوده و حاصل تهاجم همه جانبه فرهنگی یک دشمن خونخواره، دشمن خیلی به ما نزدیکه و تو خیابونا همین جوری ریخته، جوری که با مردم عادی هیچ فرقی نداره... شما خیالتون راحت باشه، ما خودمون هروقت که لازم دونستیم با چوب و چماغ و اسلحه میریزیم و سرکوبشون می کنیم حالا هرجا که باشه، تو کوچه تو بازار تو خیابون... حتی تو دانشگاه و حتی تو خونه... از این بابت اصلا نگران نباشین که تو این یه مورد و به دلیل اهمیت فوق العاده و حتی بیشتر از مسایل پیش پا افتاده ای از قبیل آزادی، خط فقر، حقوق بشر، معیشت ملت و ... خودمون شخصا رسیدگی می کنیم و بهتون اطمینان خاطر میدیم که بچه ها کارشون بیسته!!!
و البته شما اگه حجابتون رو همیشه رعایت کنین و به خدا توکل کنین مثل همیشه هیچ مشکلی نخواهد بود! و ما خودمون شخصا یک عده ای رو فرستادیم که به کوروش ابلاغ کنن که جنابعالی لطف کنین با خیال راحت استراحت بفرمایین، آخه ما حواسمون به همه چی هست। و به همین منظور و برای آسایش هرچه بیشتر شما یک استخر بزرگ در نزدیکی شما احداث کردیم، برو و خوش باش!
برای حمل و نقل سریعتر شما هم یک خط آهن از وسط نقش رستم عبور خواهیم داد!
بگذریم، از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون، مملکت ما هیچ ایرادی نداره ما هم که شکر خدا نه چیزی دیدیم نه چیزی شنیدیم.........))

جالبه! هروقت به این داستان فکر می کنم بی درنگ داستان قلعه حیوانات تو ذهنم تداعی میشه که البته این هم ساخته تخیلات منه و صرفا جنبه سرگرمی داره، بیکاریم دیگه!
اما گذشته از این ها در حال حاظر تنها سوال حیاتی موجود اینه:
کسی می دونه این داستان جعلی نسل سوخته که می گن دقیقا از کی شروع میشه ؟
از اول فروردین شصت، یا اینکه بعد از تعطیلات و در پانزدهم فروردین؟؟؟
شما چطور ؟ شما می دونین؟

من همان قاب تهی
خسته،
و بی تصویرم!
که برای تو و تصویر دلت
می میرم!..

به من نگاه كن
درست به چشم هايم
مي دانم كه تازه از زير چتر برگشته اي
مي دانم كه وقت نمي كني دلت برايم تنگ شود
ولي من از دلتنگي تمام وقت ها برگشته ام ...

خواهی که جهان در كف اقبال تو باشد

خواهان كسی باش كه خواهان تو باشد!..

به آنکه اعتراض می‌کند که چرا دانشجویان دست می‌زنند و
صلوات نمی‌فرستند می‌گویم: صلوات نفرستادن جوانان گناه توست.
چرا که خود می‌دانی صلوات را به چه صورتی درآورده‌ای و
برایش چه مصرف‌هایی درست کردی.یکی اینکه تا
شخصیت گنده‌ای وارد مجلس شده صلوات فرستادی.
مصرف دیگرش حرکت تابوت و جنازه است در میان زندگان،
مصارف دیگرش هو کردن یک سخنران، پایین کشیدن یک منبری
و مسخره کردن کسی. این‌هاست مصارفی که تو برای صلوات ساخته‌ای.
تو هرگز به دست بوسیدن اعتراض نکردی حالا به دست زدن اعتراض می‌کنی!؟

بعضی وقتا از بس فکر می کنم به مرز جنون می رسم!
نه تنها من، که اکثر دوستام هم همینطورن !
خیلی وقته که این موضوع عذابم میده...
تا حالا فکر کردید نسل ما داره از تفکر ریشه ای دور میشه؟!!
حتی موضوعی برای فکر کردن باقی نمی مونه!
مثل کسی که اسمش رو ازش بدزدن، خطوط فکری رو دارن از ما می دزدن....
و در عوض ما رو با یه سری سرگرمی های پوچ و اعتیاد آور مشغول می کنن !
ما هم که مث بره آروم و سر به زیر!
خدا آخرش و به خیر کنه!!

آهنگ زیبای ساری گلین
دامن کشان... ساقی می خوارم ...از کنار یارم...مست و گیسو افشان...می گریزم!
بر جام می...از شرنگ دوری...مرهم مهجوری...چون شرابی جوشان ...می بریزم!
دارم قلبی...لرزان ز رهش...دیده شد نگران...ساقی می خوارم ...از کنار یارم
مست و گیسو افشان...می گریزم!
دارم قلبی...لرزان ز رهش...دیده شد نگران...ساقی می خوارم ...از کنار یارم
مست و گیسو افشان...می گریزم!
دانلود با فرمت wma

من بی می ناب زیستن نتوانم

بی باده کشید بار تن نتوانم

من بنده ی آن دمم که ساقی گوید

یک جام دگر بگیر و من نتوانم
حکیم عمر خیام

اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانم
قضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانم
چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد
تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم
دلم صد بار می‌گوید که چشم از فتنه بر هم نه
دگر ره دیده می‌افتد بر آن بالای فتانم
تو را در بوستان باید که پیش سرو بنشینی
و گر نه باغبان گوید که دیگر سرو ننشانم
رفیقانم سفر کردند هر یاری به اقصایی
خلاف من که بگرفته است دامن در مغیلانم
به دریایی درافتادم که پایانش نمی‌بینم
کسی را پنجه افکندم که درمانش نمی‌دانم
فراقم سخت می‌آید ولیکن صبر می‌باید
که گر بگریزم از سختی رفیق سست پیمانم
مپرسم دوش چون بودی به تاریکی و تنهایی
شب هجرم چه می‌پرسی که روز وصل حیرانم
شبان آهسته می‌نالم مگر دردم نهان ماند
به گوش هر که در عالم رسید آواز پنهانم
دمی با دوست در خلوت به از صد سال در عشرت
من آزادی نمی‌خواهم که با یوسف به زندانم
من آن مرغ سخندانم که در خاکم رود صورت
هنوز آواز می‌آید به معنی از گلستانم
شیخ اجل سعدی

بی حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست

باور كنید كه پاسخ آیینه سنگ نیست

سوگند می خورم به مرام پرندگان

در عرف ما، سزای پریدن تفنگ نیست

با برگ گل نوشته به دیوار باغ ما

وقتی بیا كه حوصله غنچه تنگ

در كارگاه رنگرزان دیار ما

رنگی برای پوشش آثار ننگ نیست

از بردگی مقام بلالی گرفته

در مكتبی كه عزت انسان به رنگ نیست

دارد بهار می گذرد با شتاب

فكری كنید كه فرصت پلكی درنگ نیست

وقتی عاشقانه بنوشی پیاله را

فرقی میان طعم شراب و شرنگ نیست

تنها یكی به قله تاریخ می رسد

هر مرد پاشكسته كه تیمور لنگ نیست

قلم و برگ سفیدی بدهید
قصد یک قصه ی دیگر دارم
زیر این چتر کبود
یکی بود یکی نبود
قصه از شهریست آرام و خموش
مردمی دارد عجیب
عقلشان در چشمشان ماندست و گوش
مردمش در روز با هم دوستند
گویی از یک باطن و یک پوستند
شب ولی قصه ی دیگر دارد
شب ولی ...
مردم این داستان بازارشان گرم است
تقدیرشان روشن
و در آن هیچ کس حاظر نیست
که به تقدیر بگوید هرگز
و بر این سلسله افکار روان خط بطلان بکشد
و بر این اندیشه پای بفشارد سخت !
وای ! این صحنه چه ماتم بار است
وای ! این قصه چه نفرت آور
چه کسی می داند که من اکنون به چه می اندیشم ؟
من چه را می بینم !؟
خنده هایی در دل
پوزخندی بر لب
فقر اندیشه به ما می نگرد
تکیه بر جهل من و ما زده است
فقر اندیشه به ما می خندد !
قلمم خفته کجاست ؟
شرم دارم من از این قصه ی خویش
قلم و برگ سفیدی بدهید
تا بسازم شهری،
که در آن اندیشه است !
که در آن فکر به مصداق هواست
جریان دارد فکر !
مردمش هم نفسند ! مردمش هم فکرند !
و اگر دردی هست همشان می نالند
بی خیال !
« در من این درد و غم و شکوه که چه ! »
در من این خشم فرو خفته چرا ؟
عهد کردم که دگر قصه ی اندوه نگویم هرگز
چه کنم، عهد خود از بابت اندیشه شکستم
که چه سود !
چه کسی حرف مرا می فهمد؟
چه کسی عبرت از آن می گیرد ؟
چه کسی باور کرد حرف من قصه نبود ؟
چه کسی باور کرد، حرف من چهره ی یک جامعه بود ؟
ای که این قصه ز من می شنوید !
سال ها بعد که از ذهن شما پاک شدم
آن زمانی که در این قصه ی خود خاک شدم
حرف من می فهمید، درد من می دانید، و چه دیر ...
بگذریم
دلم از دست خودم آزرده است
قلم و برگ سفیدی بدهید
تا روم سوی خیال
تا برم ذهن شما را به هرآنجای محال
قصه ی دیگری آمد به سرم
مثل هر شاعر و هر خاطره گو
زیر این چتر کبود
باز هم مثل قدیم ...
یکی بود، یکی نبود !

حرف های ما هنوز ناتمام
تا نگاه می کنی
لحظه عزیمت تو ناگزیر می شود
باز هم همان حکایت همیشگی
آه ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان چه قدر زود دیر می شود

مرحوم قیصر امین پور